Wyniki leczenia miejscowego chłoniaka nieziarniczego z chemioterapią skojarzoną z lub bez radioterapii ad 5

W naszej serii były tylko dwie nieudane próby po drugim roku – zarówno u pacjentów z chłoniakiem limfoblastycznym (Tabela 4). Ponadto po drugim roku nie doszło do zgonów. Z 95-procentową pewnością możemy stwierdzić, że przewidywane dwuletnie przeżycie bez zdarzeń w przypadku pacjentów otrzymujących samą chemioterapię wynosi ponad 83%, a przeżycie dwuletnie przekracza 87%. Czternastu pacjentów miało zdarzenia niepożądane po osiągnięciu pełnej remisji – 7 pacjentów przydzielono do samej chemioterapii, a 7 do leczenia skojarzonego. Wszystkie siedem niepowodzeń leczenia u pacjentów otrzymujących samą chemioterapię wynikało z nawrotu choroby (Tabela 4). Siedem niepowodzeń leczenia wśród pacjentów otrzymujących leczenie skojarzone było związanych z nawrotem u 5 pacjentów, zgonem z ciężkiej granulocytopenii i sepsą u jednego pacjenta oraz z rozwojem ostrej białaczki nielimfocytowej, prawdopodobnie w wyniku leczenia skojarzonego, u jednego pacjenta. Analiza pacjentów, u których wystąpiła niewydolność leczenia (tabela 4), nie wykazała widocznej różnicy we wzorcu nawrotu (pod względem lokalnej i układowej niewydolności) w zależności od otrzymanego leczenia, ale liczba nawrotów w każdej grupie była zbyt mała dla porównań statystycznych . Leczenie porównywano nieformalnie w podgrupach pacjentów w celu zbadania potencjalnych skutków leczenia zgodnie z różnymi histologicznymi podtypami chłoniaka nieziarniczego, różnych lokalizacji guza pierwotnego i stadium choroby. Chociaż problemy małej mocy i wielokrotnego testowania ograniczały użyteczność tej analizy, nie było widocznych żadnych tendencji (dane nie przedstawione).
Toksyczność
Ogólnie, terapia była dobrze tolerowana. Najczęściej obserwowanym działaniem toksycznym była granulocytopenia; 24 z 67 pacjentów (36 procent), którzy otrzymali kombinację promieniowania i chemioterapii, miało ciężkie lub zagrażające życiu poziomy granulocytopenii podczas faz indukcji, konsolidacji i podtrzymywania terapii, w tym pacjenta, który zmarł na posocznicę. Wśród pacjentów leczonych samą chemioterapią, 12 z 62 (19 procent) miało ciężkie lub zagrażające życiu poziomy granulocytopenii (jednostronne P = 0,02 dokładnie bezwarunkowe Z-testowe 19). Ciężkie zapalenie jamy ustnej obserwowano tylko u pacjentów otrzymujących leczenie skojarzone, a wszystkie cztery epizody niedrożności jelit (w tym jeden epizod perforacji jelitowej) wystąpiły u pacjentów z pierwotnymi nowotworami przewodu pokarmowego leczonych chemioterapią i napromienianiem. U większości pacjentów działania niepożądane były niewielkie, a większość z nich mogła chodzić do szkoły w pełnym wymiarze godzin.
Dyskusja
Wyniki tego badania pokazują, że podgrupę dzieci chorych na chłoniaka nieziarniczego o bardzo korzystnym rokowaniu można łatwo zidentyfikować na podstawie oceny klinicznej i oceny zaawansowania oraz z powodzeniem leczyć za pomocą terapii mniej intensywnej niż zwykle. Pacjenci z chłoniakiem nieziarniczym w stopniu I lub II odpowiadają za około jedną trzecią wszystkich dzieci z tą chorobą, aw naszym badaniu przewiduje się, że 87 procent żyje bez objawów choroby po czterech latach. Tylko dwóch pacjentów po drugim roku doszło do niepowodzenia leczenia
[patrz też: dna moczanowa poradnik dla pacjenta, tikagrelor, komórki żerne ]